Labyrinths 
[English] - [Ελληνικά] - [Deutsch]
Labyrinths
Solo piano recital:Works by P. Boulez, F. Liszt, B.Ferneyhough
Program:
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (version 1)
F. Liszt: Sonate h-moll
B. Ferneyhough : Opus Contra Naturam
( A Shadow Play for Speaking Pianist)
I
II (Katabasis)
III
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (version 2)
“In the beginning , it was the modernist impulse: the collection of three large-scale works for the
piano, chronologically very distant from each other (1854 is the publication date for the Liszt h-moll sonate, 1957-58 for Boulez's Troisiéme Sonate and 2000 for Ferneyhough's Opus Contra Naturam) which seem to trace a path of musical modernity [...] In the course of my encounter with the pieces , I became aware of another potential interconnection which relieved a bit the megalomaniac gut feeling in my modernist self and was considerably influential to my learning practice. The first hint was given by my reading of Boulez's article “Sonate, que me veux-tu?” (“Sonata, what do you want of me?”) . This constitutes a rather close examination of his 3rd sonata under the light of his interest in open-form and draws a fascinating network of literary references including. The idea most influential to the conception of tonigh'ts recital was that of the maze or labyrinth as a morphological model challenging the linear nature of the work in Western classical music”.
[Read More...]
Λαβύρινθοι
Ρεσιτάλ Πιάνου.Έργα των P. Boulez, F. Liszt, B.Ferneyhough
Πρόγραμμα:
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (εκδοχή 1)
F. Liszt: Sonate h-moll
B. Ferneyhough : Opus Contra Naturam
( A Shadow Play for Speaking Pianist)
I
II (Katabasis)
III
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (εκδοχή 2)
“Στην αρχή, ήταν η μοντερνιστική παρόρμηση:η συμπαράθεση τριών έργων μεγάλης κλίμακας, που αν και χρονολογικά απομακρυσμένα ( 1854 είναι η ημερομηνία έκδοσης γιατη Σονάτα του Liszt σε σι-ελάσσονα, 1957-58 για την Τρίτη σονάτα του Boulez και 2000 για το “Opus Contra Naturam” του Ferneyhough), μοιάζουν να διαγράφουν μία διαδρομή του μουσικού μοντερνισμού[...]. Καθώς ασχολιόμουν με τα έργα, συνειδητοποίησα αλλή μία πιθανή διασύνδεση που ανακούφισε λίγο το μεγαλομανή ερεθισμό του μοντερνιστή εαυτού μου, και τελικά επέδρασε καταλυτικά στη διαδικασία της εκμάθησης των έργων.Η αφορμή δόθηκε από την ανάγνωση του άρθρου του Boulez “Sonate, que me veux-tu?” (“Σονάτα, τί θες από μένα;”): τούτο είναι μία πολύ κοντινή εξέταση της 3ης Σονάτας του, στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων του γύρω από την “ανοιχτή μορφή”, και σκιαγραφεί ένα συναρπαστικό δίκτυο λογοτεχνικών αναφορών που περιλαμβάνει τους Mallarmé , Joyce και Kafka.Η ιδέα που επηρέασε περισσότερο τη σύλληψη του αποψινού ρεσιτάλ ήταν αυτή του λαβύρινθου ως μορφολογικού μοντέλου που αμφισβητεί τη γραμμική φύση του Έργου στη Δυτική κλασσική μουσική.”
[Διαβάστε περισσότερα...]
Irrgärten
Solo-Klavierkonzert.Werken von P. Boulez, F. Liszt, B. Ferneyhough
Programm:
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (Version 1)
F. Liszt: Sonate h-moll
B. Ferneyhough : Opus Contra Naturam
( A Shadow Play for Speaking Pianist)
I
II (Katabasis)
III
P. Boulez : 3éme Sonate /Constellation-Miroir (Version 2)
„Anfangs war es der Impuls der Modernität: die Sammlung von drei groß angelegten Klavierwerken, chronologisch sehr entfernt von einander (1854 erschien die Liszt Sonate in h-moll, 1957-58 Boulez Dritte Sonate und 2000 Ferneyhoughs Opus Contra Naturam), die einen Weg zur Moderne in der Musik einschlagen [...] Im Laufe meiner Begegnung mit den Stücken wurde ich mir einer anderen potenziellen Verbindung bewusst, die ein bisschen das größenwahnsinnige Gefühl in meinem modernistischen Selbst ablöste und meine Lernmethode sehr beeinflusste. Den ersten Hinweis bekam ich, als ich Boulez Artikel "Sonate, que me veux-tu?" ("Sonate, was willst du mir?") gelesen habe. Der Artikel gibt eine eingehende Nachforschung seiner 3. Sonate unter dem Licht seines Interesses an offene Formen wieder und bildet ein faszinierendes Netzwerk von literarischen Referenzen, einschließlich Mallarmé, Joyce und Kafka. Die Idee, die das Konzept des heutigen Solokonzerts am meisten beeinflusst hat, war die des Irrgartens oder Labyrinths, als morphologisches Modell, das die geradlinige Natur in der westlichen gelehrten Musik bestreitet.“
[Lesen Sie mehr...]
[top]-[intro]-[home]-[bio]-[projects]-[audio]-[video]-[early]-[post war II]- [writings]-[events]-[links]-[contact]